George Best

BIOGRAFIA

Geniusz, magik, legenda… George Best był najprawdopodobniej najbardziej utalentowanym piłkarzem, jakiego świat widział na oczy. Best był piłkarzem kompletnym. Pele, Cruyff, Maradona – wszyscy byli
znakomici, ale to George posiadał wszystkie cechy niezbędne profesjonaliście.

Mógł pokonać przeciwnika korzystając ze wspaniałych sztuczek technicznych, często przez obronę przedzierał się z ogromną szybkością. Dysponował wspaniałym strzałem z obu nóg, wygrywał także większość pojedynków w powietrzu. Best był bardzo pewny siebie i zarazem nieco arogancki – wiedział, że jest geniuszem i nie bał się tego okazywać. Zdarzało się, że Best był kopany przez przeciwników, którzy po prostu chcieli w ten sposób wyeliminować go z gry.

Gdy Sir Matt Busby zobaczył 16-letniego chłopaka z Belfastu, od razu wiedział, że to ogromny talent i nie zastanawiał się zbyt długo nad sprowadzeniem go na Old Trafford. Best zdążył zadebiutować w ligowym meczu United i rozegrać 31 meczów w reprezentacji Irlandii Północnej przed ukończeniem 18-tu lat. W 1966 roku George już błyszczał w pierwszym składzie United, a swój szczególny talent zaprezentował strzelając dwie bramki w wygranym 5-1 meczu z Benficą.

George był jednym z najmocniejszych ogniw wspaniałej drużyny „Czerwonych Diabłów”, która w latach 60-tych dwukrotnie wywalczyła Mistrzostwo Anglii, a w 1968 roku została zdobywcą Pucharu Europy. W
finałowym, wygranym 4-1 meczu z Benficą strzelił wspaniałą bramkę. Po spotkaniu przyznał się, że gdy był już sam przed bramką miał ochotę zatrzymać piłkę na linii, położyć się na ziemi i wbić ją do ramki głową. Niewielu piłkarzy nawet rozważyłoby taką sytuację podczas meczu o tak ogromną stawkę…

Po pięciu latach wspaniałego grania w piłkę, wreszcie nadszedł ogromny sukces, jakim były tytuły Najlepszego Piłkarza w Anglii i w Europie. George był wtedy czwarty sezon z rzędu najlepszym strzelcem United, z 28 bramkami na koncie. W 1970 roku Best strzelił sześć goli w wygranym 8-2 spotkaniu przeciwko Northampton w FC Cup, co do dziś jest rekordem klubu. Niesamowite bramki 'Bestiego’, strzelone między innymi po wspaniałych rajdach w meczach z Chelsea, West Ham, czy Sheffield United, bądź delikatny lob nad bramkarzem Tottenhamu na stałe wpisały się do historii piłki nożnej, jak i programów telewizyjnych, w których emitowane były godzinami.

Nazwany 'piątym Beatlesem’ George, w latach 60-tych był jedną z najjaśniejszych gwiazd showbiznesu na Wyspach. Był pierwszym piłkarzem-gwiazdorem, który miał wielki wpływ na młode pokolenie Anglików. Dostawał wtedy od fanów po 10 000 listów na tydzień, co jeszcze nigdy nie zdarzało się piłkarzom. Niestety jego gwiazdorska kariera powoli przemieniała go z piłkarza do medialnej gwiazdy. Alkohol, kobiety i nocne imprezy znacznie zakłóciły jego karierę i niedługo później pojawiły się kłopoty ze zdrowiem.

Best stał się główną atrakcją dla dziennikarzy tabloidów i nie mógł skoncentrować się na piłce nożnej, ponieważ wszędzie podążali za nim paparazzi. Otworzył klub nocny i kilka butików z modną odzieżą, które jednak nie były zbyt popularne. Gdy w 1969 roku Sir Matt Busby odszedł na emeryturę, George stawał się coraz bardziej buntowniczy i kapryśny. Następcy Bysby’ego – Frank O’Farrell i Tommy Docherty nie byli już tak pobłażliwi dla Besta, który często opuszczał treningi i nie zjawiał się na meczach. Po kilku próbach odejścia na emeryturę i szybkich rezygnacjach z tego pomysłu, a także znacznym spadku formy, George Best ostatecznie opuścił Manchester United w styczniu 1974 roku, rozgrywając swój ostatni mecz przeciwko Queens Park Rangers.

Po grze w kilku kolejnych klubach, jak Fulham, Hibernian, LA Aztecs, czy San Jose Earthquakes, z piłką nożną rozstał się w 1984 roku, jednak co jakiś czas grywał w towarzyskich i charytatywnych spotkaniach. W latach 90-tych ustabilizował swoje życie i został komentatorem sportowym i reporterem Sky Sports. Mimo gry w wielu klubach, nie od dziś wiadomo, że Manchester United jest jedynym zespołem, jaki zyskał sobie miejsce w sercu Besta – on na zawsze pozostanie „Czerwonym Diabłem”. Niestety, w 2000 roku George miał bardzo poważne problemy zdrowotne, z powodu pogłębiającego się przez wiele lat alkoholizmu. Jednak w lipcu 2002 roku przeszedł udaną operację transplantacji wątroby.

Ludzie bardzo żałowali, że Best zakończył swoją karierę tak wcześnie i nigdy nie udało mu się zaprezentować swoich fenomenalnych umiejętności w finałach Mistrzostw Świata. Jednak, gdy pomyśli się o pozytywnych rzeczach, które wniósł do brytyjskiego futbolu, pamiętnym sezonie 1968 i życiu, jakie wiódł, dochodzi się to wniosku, że George Best przeżył znacznie więcej, niż będzie to dane większości z nas. Nie należy zapominać także o tym, że w koszulce z Diabłem na piersi rozegrał aż 11 sezonów. George Best był niesamowitym piłkarskim geniuszem, zawodnikiem, który wniósł do futbolu tyle polotu i na zawsze pozostanie jedną z najjaśniejszych legend Manchesteru United.

Informacje

Narodowość: Irlandia Płn.
Data urodzenia: 22 maja 1946 r.
Miejsce urodzenia: Belfast

Poprzedni klub: wychowanek
Kwota transferu: nie dotyczy

Lata w Man Utd: 1963 – 1974
Debiut: 14 września 1963 r. – West Brom (D) 1:0
Występy: 470
Bramki: 179

Następny klub: Cork Celtic
Kwota transferu: nie ujawniono

Sukcesy

Sezon Rozgrywki
1967/1968 Puchar Europy
1967 Tarcza Dobroczynności
1966/1967 Mistrzostwo Anglii
1965 Tarcza Dobroczynności
1964/1965 Mistrzostwo Anglii

 

Kariera

Sezon Występy Bramki
1973/1974 12 (0) 2
1972/1973 23 (0) 6
1971/1972 53 (0) 26
1970/1971 48 (0) 21
1969/1970 53 (0) 23
1968/1969 55 (0) 22
1967/1968 53 (0) 32
1966/1967 45 (0) 10
1965/1966 43 (0) 17
1964/1965 59 (0) 14
1963/1964 26 (0) 6
Łącznie 470 (0) 179