BIOGRAFIA
Zadeklarowany kibic Aston Villi, wychowanek Torquay United, Lee Stuart Sharpe. Urodzony w Halesowen, w West Midlands. Wielki talent angielskiej piłki, występujący na pozycji lewego pomocnika. Jednakże tak samo jak miał wielki talent, tak i miał wielkie problemy z kontuzjami które niewątpliwie poważnie przeszkodziły mu w karierze piłkarskiej.
Zadebiutował w drużynie Torquay United już w wieku 17 lat, w Four Division. Wystąpił jednak tylko w 16 spotkaniach, bowiem jego talent dostrzeżono na Old Trafford, i postanowiono wyłożyć za jego transfer 200 tysięcy funtów, co wtedy było rekordową sumą wydaną na nastolatka.
Swój pierwszy sezon w drużynie „Red Devils” 88/89, zakończyl z 22 występami na koncie. Sezon 89/90 również głównie zaczynał na ławce rezerwowych, jednakże w roku kolejnym na dobre zadomowił się w wyjściowej jedenastce, wygrywając miejsce z Ralphem Milne’m.
Walnie przyczynił się do zdobycia z Manchesterem United Pucharu Zdobywców Pucharów w 1991, strzelając między innymi gola w półfinałowym spotkaniu z Legią Warszawa.
Jego świetna forma zaowocowała powołaniem do reprezentacji Anglii, w której zadebiutował w spotkaniu z Irlandią, 27 marca 1991 r. Mecz ten zakończył się remisem 1:1, a Sharp pojawił się na boisku w 46 minucie zastępując Tony’ego Adams’a. Kariery w kadrze synów Albionu jednak nie zrobił, występując w niej raptem 8-krotnie.
Wszystkiemu winne były problemy zdrowotne które go nękały. Wirusowe zapalenie opon mózgowych wykluczyło go z gry na długi czas, gdy już jednak uporał się z problemami zdrowotnymi, na jego miejscu błyszczał już Ryan Giggs, który jak się okazało, na dobre zajął jego miejsce.
Lee Sharpe musiał pogodzić się z rolą rezerwowego, co nie przeszkodziło jednak w zdobywaniu kolejnych medali za tytuły mistrzowskie w sezonach 92/93, 93/94 i 95/96. Sezon 94/95, w którym to United utracili tytuł na rzecz Blackburn Rovers, był trudny dla drużyny ze względu na liczne problemy zdrowotne wielu członków kadry. Pod nieobecność Ryana Giggsa grał na swojej pozycji, tj. lewym skrzydle, lecz przez długi czas grywał również za jego plecami, na lewej obronie, ze względu na absencję Denisa Irwina. Poza utraconym mistrzostwem, „Red Devils” przegrali również w finale Pucharu Anglii z Evertonem, 1:0.
Kolejny sezon, to nadarzająca się szansa na powrót do pierwszego składu, na Goodison Park przeszedł Andrei Kanchelskis, co zwolniło miejsce na prawej stronie boiska. Lee Sharpe jednak ponownie na swojej drodze do gry, spotkał poważnego konkurenta, bowiem do pierwszej jedenastki coraz głośniej dobijał się 20-letni David Beckham. Sharpe mimo to zagrał w 31 spotkaniach tamtego sezonu, strzelając 4 gole.
Był to jego ostatni sezon na Old Trafford, skąd za kwotę blisko 6 milionów funtów przeniósł się na Elland Road, do Leeds United. Transfer ten nie spotkał się z aprobatą kibiców Manchesteru United.
Pierwszy sezon w nowej drużynie, to 26 występów w lidze, zakończonych 5 golami. Sezon 97/98 to początek końca jego kariery w drużynie „The Whites”, poważna kontuzja kolana na starcie rozgrywek wykluczyła go z gry na cały sezon. Po powrocie nie zdołał on wywalczyć ponownie miejsca w składzie, stąd też klub zdecydował wypożyczyć go do Włoch, do Sampdorii Genua. W słonecznej Italii nie potrafił się odnaleźć, co zaowocowało powrotem do Anglii już po pół roku.
Sezon dokończyl w Bradford City, pomagając tej dryżynie w awansie do Premier League. Klub zdecydował się wykupić anglika z Leeds za kwotę 250 tysięcy funtów. Na Valley Parade wystąpił w 56 spotkaniach, strzelająć 4 gole.
Po ponad dwóch latach gry w Bradford, stracił miejsce w wyjściowym składzie, wtedy z pomocą przyszło Portsmouth, które zdecydowało się go wypożyczyć na drugą połowę sezonu 01/02. Zagrał tam w 17 spotkaniach, jednak bez dorobku bramkowego.
Czas pokazał że Portsmouth było ostanim poważnym przystankiem w jego piłkarskiej karierze, w 2002 podpisał kontrakt z Exeter City, występując w tylko 4 spotkaniach, strzelając 1 gola. Kolejny sezon to kontrakt z pół-amatorskim klubem z Islandii, Grindavik. W 2003 roku oficjalnie zakończył karierę sportową, by w 2006 r. na krótko powrócić do piłki w barwach Garforth Town. Wystąpił tam 26-krotnie, zdobywając 6 bramek.
Informacje
Narodowość: Anglia
Data urodzenia: 27 maja 1971 r.
Miejsce urodzenia: Halesowen
Poprzedni klub: Torquay United
Kwota transferu: 240 tys. funtów
Lata w Man Utd: 1988 – 1996
Debiut: 24 września 1988 r. – West Ham (D) 2:0
Występy: 263
Bramki: 26
Następny klub: Leeds United
Kwota transferu: 5,94 mln funtów
Sukcesy
| Sezon | Rozgrywki |
| 1995/1996 | Puchar Anglii |
| 1995/1996 | Mistrzostwo Anglii |
| 1994 | Tarcza Dobroczynności |
| 1993/1994 | Puchar Anglii |
| 1993/1994 | Mistrzostwo Anglii |
| 1993 | Tarcza Dobroczynności |
| 1992/1993 | Mistrzostwo Anglii |
| 1991/1992 | Puchar Ligi |
| 1991 | Superpuchar Europy |
| 1990/1991 | Puchar Zdobywców Pucharów |
| 1990 | Tarcza Dobroczynności |
| 1989/1990 | Puchar Anglii |
Kariera
| Sezon | Występy | Bramki |
| 1995/1996 | 29 (12) | 6 |
| 1994/1995 | 36 (5) | 6 |
| 1993/1994 | 33 (8) | 11 |
| 1992/1993 | 30 (0) | 1 |
| 1991/1992 | 9 (10) | 2 |
| 1990/1991 | 36 (5) | 9 |
| 1989/1990 | 14 (6) | 1 |
| 1988/1989 | 26 (4) | 0 |
| Łącznie | 213 (50) | 36 |