The Athletic: Co mocne i słabe strony Lindelofa oznaczają dla defensywy Manchesteru United?

The Athletic Jakub Zieliński
Zmień rozmiar tekstu:

Tym razem pod lupą dziennikarzy The Athletic znalazł się Victor Lindelof. Szwedzki obrońca często znajduje się w ogniu krytyki, zarówno ze strony fanów, jak i ekspertów. W artykule autorzy punktują zalety i wady defensora w kontekście całościowej formacji obronnej Manchesteru United. Czy Lindelof to obrońca wystarczająco dobry aby występować na Old Trafford?

Artykuł Carla Anki i Toma Worville’a dla The Athletic – treść oryginalna

Musimy porozmawiać o Victorze Lindelofie.

Szwedzki środkowy obrońca odbył jeden ze swoich najspokojniejszych występów w wygranym przez Manchester United 3-1 spotkaniu z Newcastle United w niedzielę. Był to mecz, choć przekonujący wynikiem, pozbawiony konsekwencji i rytmu w nastawieniu zespołu. Podopieczni Ole Gunnara Solskjaera byli nerwowi w posiadaniu piłki, wyglądali bezradnie podczas obrony stałych fragmentów i  zostali pozbawieni jakiejkolwiek struktury po obu stronach boiska. Jednak wciąż udało się im zwyciężyć dzięki przebłyskowi Marcusa Rashforda, szczęśliwemu, przeszywającemu dośrodkowaniu Nemanji Maticia, które dotarło do Daniela Jamesa oraz rzutowi karnemu Bruno Fernandesa.

Pozostają na drugim miejscu w Premier League, lecz okaże się czy mogą na nim pozostać przy obecnej formie i kształcie zespołu. Znaki zapytania pojawiają się przy każdym stałym zawodniku w składzie. Jeśli United chcą wspiąć się na wyższy poziom, piłkarze muszą poczynić postęp albo ustąpić miejsca dla nowych kadrowiczów, którzy zrobią to za nich. Jednym z tych znaków zapytania jest Anthony Martial, którego problemy wyszczególniliśmy poprzednio, kolejnym jest Lindelof.

Zakontraktowany z Benfiki za 31 milionów funtów latem 2017 roku przez ówczesnego menedżera Jose Mourinho, Lindelof miał stworzyć duet środkowych obrońców z Erikiem Baillym sprowadzonym rok wcześniej za podobną kwotę. Tak się nie stało, lecz w kolejnych sezonach Lindelof stał się jednym z najczęściej wybieranych zawodników do formacji defensywnej. Kiedy Solskjaer świętował swój drugi rok pracy w grudniu, żaden inny zawodnik nie miał więcej występów w podstawowej jedenastce (87) ani nie zagrał więcej minut (7,733) pod jego wodzą niż skandynawski defensor.

Nie ustają jednak pytania odnośnie przydatności Lindelofa dla zespołu, podczas gdy coraz więcej środowisk widzi Bailly’ego jako stałego partnera Harry’ego Maguire’a.

Wyjaśnienie mocnych i słabych stron Lindelofa to świetny sposób, aby zrozumieć, jak działa obrona United (lub w rzeczywistości nie działa) jako całość…

Po pierwsze, zasady dotyczące sprzątania…

Zdolność obronna jest trudna do oszacowania. Zawodnik wykonujący prawidłowy ruch pięć jardów do przodu przed zagraniem piłki może zaoszczędzić kolegom z zespołu konieczności cofania się o 35 jardów w celu wykonania wślizgu, ale większość statystyk (a także obserwatorów) dostrzeże tylko wślizg. Takie rzeczy jak dobre ustawienie i zarządzanie przestrzenią są ważnymi umiejętnościami dla środkowego obrońcy, ponieważ mogą one wpływać na linię obrony drużyny, pomagając całej jednostce w utrzymaniu lepszej struktury i ograniczaniu obszarów, w których mogą działać gracze przeciwnika. Jak zawsze, chcielibyśmy zachować ostrożność podczas korzystania ze statystyk w celu wyjaśnienia mocnych stron pojedynczego środkowego obrońcy (następny fragment kontekstualizuje analizowane dane przez porównanie ich z innymi obrońcami United).

Aby ocenić środkowego obrońcę, ważnym jest, by spojrzeć…
1. W czym są dobrzy, a w czym są źli jako jednostka
2. W czym są dobrzy, a w czym są źli w stosunku do swojego partnera/ów w środku obrony
3. Jak te dwa pierwsze punkty odnoszą się do tego obrony zespołu jako całości.

Ze względu na niskie wyniki spotkań, piłka nożna jest uważana za sport „słabych ogniw”, w którym mniej utalentowani gracze mają bardziej zauważalny negatywny wpływ na drużynę niż supergwiazda może mieć pozytywny. (Koszykówka jest tego przeciwieństwem i jest uważana za sport o „silnych ogniwach”). Jeśli twoja drużyna ma słabe ogniwo podczas obrony w piłce nożnej, ważne jest, abyś postarał się jak najlepiej to ukryć, dlatego używamy takich słów jak „przeciek”, gdy drużyna ma słabości z tyłu.

Przeciętny wszechstronny środkowy obrońca jest lepszy niż ograniczony środkowy obrońca, ale możesz zmienić tego pierwszego w lepszego gracza, jeśli otoczysz go odpowiednimi partnerami i dobrze dopasowaną formą drużyny. Dobre pary środkowych obrońców mają tendencję do krzyżowania swoich mocnych stron, ale najlepsze duety (a czasem tria) mają również uzupełniające się wady.

Sam fakt, że musieliśmy poprzedzić analizę Lindelofa tym długim wstępem, powinien dać znak, jak skomplikowanym jest on piłkarzem.

Zacznijmy.

W czym jest dobry Victor Lindelof?

W wielkim skrócie, Lindelof kryje przestrzeń, a nie przeciwnika.

Powyższa grafika (wykonana przed niedzielnym spotkaniem) wykorzystuje dane smarterscout do stworzenia profilu gracza, nadając mu ocenę od zera do 99, odnoszącą się do tego, jak często wykonują dane zagranie w porównaniu z innymi grającymi na swojej pozycji (np. strzałów) lub jak skuteczni są w tym (np. jak dobrze wyprowadzają piłkę na połowę przeciwnika).

Na co zwrócić uwagę na wykresie Lindelofa

  • Wysokie wyniki w utrzymywaniu piłki, grze kombinacyjnej, prowadzeniu i przekazywaniu piłki sugerują, że Szwed jest dobrym, grającym piłką, środkowym obrońcą. Lindelof nie ma problemu, gdy United gra krótko i buduje ataki od tyłu, a chociaż nie jest tak dobry w wyprowadzaniu piłki jak Maguire (więcej o tym później), może przenieść piłkę z własnego pola karnego i pomóc, gdy chcą grać w bardziej progresywny sposób.
  • Przyzwoity wynik 71 za odzyskiwanie piłki i przechwytywanie. Lindelof jest obrońcą, który jest dobry w odprowadzaniu przeciwnika z piłką. Zamiast natychmiast podbiec do swojego przeciwnika i próbować go zaatakować, woli spróbować zagonić go w mniej niebezpieczne obszary boiska, a następnie wykonać tam atak.
  • Niskie wyniki w każdej innej kategorii. Sugeruje to, że jest dość wyspecjalizowany w swoich działaniach. Bardzo niskie wyniki Lindelofa za intensywność obrony i pojedynki powietrzne sugerują, że jest on środkowym obrońcą, który nie angażuje się szczególnie w większość bezpośrednich pojedynków z przeciwnikami, które normalnie przypisuje się tej pozycji. To, że jego wynik w obronie wynosi 50 na 99, świadczy o tym, że jest to obrońca, który specjalizuje się w łagodniejszych umiejętnościach obrony, takich jak komunikowanie się ze swoim partnerem w środku obrony, bocznym obrońcą (Aaron Wan-Bissaka jest zwykle najbliżej niego) oraz defensywnymi pomocnikami przed nim, zanim zaangażuje się w cięższą pracę polegającą na włożeniu buta.

Oto, co można zaobserwować podczas oglądania Lindelofa

Lindelof dobrze sobie radzi z wyczuciem czasu w swoich interwencjach, a jego poziom komunikacji sprawia, że ​​jest atutem w połączeniu z bardziej doświadczonym środkowym obrońcą.

Jak pisze Michael Cox z The Athletic, niektórzy obrońcy są jak psy, które przede wszystkim kierują człowiekiem przed sobą, a inni to koty, które są świadome otaczającej przestrzeni i manipulują nią. Najlepsza para środkowych obrońców w najnowszej historii Manchesteru United to Nemanji Vidic (pies, jak sam przyznaje) z Rio Ferdinandem (kotem). Było to partnerstwo, które klub pragnął odtworzyć i nadal toczą się dyskusje, czy któryś z nich został właściwie zastąpiony. (Jeśli jesteś ciekawy, czy środkowy obrońca jest psem czy kotem, spójrz na rzekomą opłatę za transfer: koty zwykle kosztują więcej, ponieważ dobre są rzadszą rasą).

Jest to skala przesuwna, ale Lindelof zawsze był środkowym obrońcą, któremu w stylu bliżej do kota niż psa i zazwyczaj łączy się go z psimi partnerami. Wygląda na to, że taki był zamiar Mourinho — sparować go z Baillym — ale problemy z kontuzjami Iworyjczyka sprawiły, że Lindelof miał u boku Chrisa Smallinga przez większość swoich występów w sezonach 2017-18 i 2018-19.

Zakontraktowanie Maguire’a latem 2019 roku, który z grubsza spełnia archetypiczny psi styl środkowego obrońcy (ale ma pewne cechy wyprowadzania i podawania piłki, które można oznaczyć jako „kot”), działa jako przyzwoita równowaga z Lindelofem. Podczas gdy Anglik pracuje wślizgami i głową, Szwed może mijać i przepychać przeciwników z dala od niebezpiecznych stref. Lindelof nie został jeszcze ukarany kartką w Premier League w tym sezonie, a w swoich najlepszych okresach był nazywany za tę umiejętność „The Iceman” (“Człowiek z lodu”) — jest zawodnikiem, który czeka i nie traci opanowania i często zna właściwe ustawienie, aby odciąć możliwość podań do napastników rywala.

Dobrym przykładem najwyższej formy Lindelofa był atak na Wilfrieda Zahę pod koniec zeszłego sezonu.

Napastnik Crystal Palace biegnie na wycofującego się środkowego obrońcę (nr 2) i próbuje zmusić go do podjęcia trudnej decyzji…

Ale zamiast zamknąć oczy, spróbować wślizgu i zaryzykować, dając Zasze dodatkową przestrzeń do zabawy, Lindelof czeka i odprowadza napastnika, pozbawiając go dodatkowej przestrzeni w środku.

Dopiero w najbardziej dogodnym momencie Lindelof podejmuje próbę wślizgu, która, choć trochę niekonwencjonalna, ostatecznie kończy się sukcesem.

Lindelof jest obrońcą, który często wykorzystuje swoją umiejętność czytania meczu, aby ominąć bardziej konwencjonalne akcje obronne.

W meczu z Newcastle zeszłej nocy nie wykonał żadnego wślizgu, a jego pozycja i ruch pozwoliły mu zablokować niewielką liczbę ataków, które zespół Steve’a Bruce’a próbował przeprowadzić przez środek. Podczas gdy Newcastle próbowali nałożyć na nim presję (tak jak na pozostałej czwórce obrońców, gdy byli w posiadaniu piłki), Lindelofowi nadal udało się zakończyć mecz z dokładnością podań na poziomie 92 procent (przy 76 podaniach).

Drużyny z aspiracjami do Ligi Mistrzów i Premier League, takie jak United, potrzebują środkowych obrońców, którzy są dobrzy w grze piłką, potrafią czytać akcje przeciwników, zanim się je wykonają i którzy posiadają atletyczną jakość, aby poradzić sobie z potencjalnymi błędami. Lindelof jest dobry w dwóch pierwszych obszarach, a często solidny w trzecim. W meczach, w których oczekuje się, że United zdominuje posiadanie piłki, Lindelof może być atutem, pomagając w budowaniu akcji od tyłu i radzenia sobie z każdym małym pożarem w defensywie.

Mocne strony partnerstwa Maguire-Lindelof polegają na tym, że obaj są obecnie najbardziej kompatybilnymi obrońcami United i dlatego nadal grają razem. Jednak, jak wyjaśniliśmy, obrona United jest lepsza niż wygląda, dzięki indywidualnym talentom jej zawodników, ale prawie zawsze będzie wyglądać na chwiejną z powodu często zdarzających się błędów.

Co prowadzi nas do…

W czym Victor Lindelof jest mniej dobry?

Podczas gdy Lindelof jest jednym z lepszych obrońców United, jeśli chodzi o przewidywanie niebezpieczeństw i przerywanie ataków bez fauli, przeciwnicy wiedzą, że mogą go minąć.

Dobrym tego przykładem był ostatni weekend w remisie 1: 1 z West Bromwich Albion. United, którzy powinni dobrze zdawać sobie sprawę z zagrożenia ze strony stałych fragmentów i dośrodkowań przeciwnika, zostali zaskoczeni w pierwszych dwóch minutach dzięki „mocnej” główce Mbaye Diagne, podczas której napastnik położył lewą rękę na oczach Lindelofa.

– Oni się nie zmieniają, Lindelof, Maguire. Powiedziałem to dwa lub trzy tygodnie temu, jeśli nie przesuniesz o dwa lub trzy jardy, gdy piłka się cofa, skończysz na swoim bramkarzu – powiedział ekspert Sky Sports i były prawy obrońca Gary Neville po meczu – To świetna piłka, Diagne atakuje ją naprawdę dobrze, tłucze Lindelofa i genialnie uderza obok De Gei.

– To wielka frustracja. Wiemy, że pierwszy gol jest kluczowy, kiedy przyjeżdżasz w to miejsce – ale to faul (Diagne). Mam dość słuchania: „Vic potrafi lepiej”. Oczywiście, że potrafi lepiej i wiem, że może – powiedział Maguire dla MUTV po meczu.

– Jeśli wielki napastnik walczy z Vicem, a potem obejmuje go ramionami i kieruje nim w tył siatki, oczywiście że potrafi lepiej, ale to faul.

Słowa takie jak poturbowanie, zapasy, a w niektórych przypadkach dręczenie, są często używane w opisach bramek, które Manchester United tracą z Lindelofem. Chociaż ma talenty komunikacyjne (ważne, gdy gra obok Maguire, który nie jest najszybszym środkowym obrońcą) i docenienia przestrzeni, co daje mu jeden z wyższych piłkarskich IQ w United, nie jest wyjątkowy w tych miękkich cechach. Oprócz tego brakuje mu konsekwencji w fizycznym podejściu do maksymalnego wykorzystania swoich umiejętności technicznych.

Jeśli brzmi to tak, jakbyśmy starali się znaleźć uprzejmy sposób na powiedzenie „Victor Lindelof jest słaby”, to… to właśnie robimy.

Zamiast mierzyć siłę jako silny/słaby związek binarny w odniesieniu do wyników na siłowni, przyjrzyjmy się, jak fizyczne atrybuty gracza odnoszą się do jego możliwości technicznych.

Szwed z 38 występami w kadrze ceni sobie przestrzeń i wyczucie czasu, ale jego wewnętrzna równowaga nie jest najlepsza, więc jeśli zmierzy się z graczem o większej sile, może zostać odrzucony na bok. Jest to szczególny problem, gdy Lindelof jest w powietrzu i został namierzony przez obrońców rywali. (Co wywołuje efekt domina w przypadku Wana Bissaki, który często staje zbyt blisko Lindelofa podczas dośrodkowań i również zostaje uwięziony. Inny przykład w Manchesterze United: Fred niekoniecznie jest słaby, ale czasami brakuje mu fizycznej zdolności do osłony ze względu na to, że potrzebuje trzech dotknięć piłki. Brazylijczyk może nauczyć się mniejszej liczby kontaktów aby przyjąć piłkę lub może spędzać więcej czasu na siłowni).

Jak wspomniano wyżej, mocne strony partnerstwa Maguire-Lindelof polegają na tym, że obecnie są oni najbardziej kompatybilnymi obrońcami United. Problem polega na tym, że eliminacja słabości w tej parze nie jest idealna.

Co prowadzi nas do…

Co to oznacza dla obrony Manchesteru United?

– Czasami byliśmy bardzo dobrzy w kontratakach, dobrze radziliśmy sobie, broniąc się głębiej. Przez ostatnie półtora roku pracowaliśmy nad podniesieniem poziomu – to kolejna warstwa. Teraz chcemy połączyć tę dwójkę – powiedział Solskjaer w środę.

Przez większość ubiegłego sezonu United broniło się z niewyraźnej pozycji w środkowym bloku, z czwórką obrońców, zwykle zakotwiczoną przez Maguire’a i Lindelofa, pomiędzy krawędzią pola karnego a linią środkową. Chociaż zdarzają się próby wysokiego pressingu lub grania z wyżej ustawionymi bocznymi obrońcami, Manchester United nie bronił się w sposób zbyt ryzykowny.

To, że „Czerwone Diabły” nie chciały naciskać rywali wyżej, świadczy o połączonej słabości zarówno Maguire, jak i Lindelofa: żaden z nich nie jest pobłogosławiony tempem regeneracji.

Na co zwrócić uwagę na wykresie Maguire’a

  • Niezły wynik we wpływie na obronę. Maguire jest obrońcą, który woli kryć przeciwnika, angażując się w odbiór, główkowanie i oczyszczanie, które stanowią podstawę obrony.
  • Jego przyzwoity wynik 62 w odzyskiwaniu piłki i przechwytywaniu wskazuje, że Maguire ma również instynkt orientacji w przestrzeni i tego, jak najlepiej ją wykorzystać.
  • Jego zdolności utrzymania piłki (zielone sekcje) nie są tak dobre jak Lindelofa, ale ma znacznie większy efekt niż jego partner w United, jeśli chodzi o grę do przodu i kreację sytuacji (niebieskie).

Oto, co można zaobserwować podczas oglądania Maguire’a

Jest zapracowanym środkowym obrońcą, który poradzi sobie z większością napastników w Premier League, ale ma słabości, jeśli piłka zostanie zagrana w przestrzeń za nim.

Lindelof i Maguire są solidni (Maguire prawdopodobnie przechodzi do “dobry”) w podejściu do niebezpieczeństwa i rozwiązywaniu problemów, ale mają trudności z dostrzeżeniem ich na wczesnym etapie. Ale najbardziej niepokojące jest to, że żaden z nich nie ma odpowiedniego atletyzmu, gdy wraca po dużych błędach w kierunku własnej bramki.

Chociaż lepiej poznajemy plany taktyczne Solskjaera w ataku, zwłaszcza że dodaje on więcej warstw do swoich systemów kontrataku, jego pogląd na obronę wydaje się trudniejszy do określenia.

W tej chwili wygląda na to, że United polegają na osobistej odpowiedzialności, w której pojedynczym zawodnikom wierzy się, że wygrywają różne pojedynki jeden na jeden, a wszystko inne następuje. W tym systemie, który pasuje do Maguire’a, lubiącego pracę defensywną i posiadającego wytrzymałość, jest on kluczową częścią tego zespołu. W mniejszym stopniu odpowiada to Lindelofowi – chociaż stara się brać taką samą osobistą odpowiedzialność za swoje interwencje, jest mniej pewny jeśli chodzi o założenia taktyczne.

Co dalej?

Czas wspomnieć o trzecim środkowym obrońcy w pokoju.

Oto, w czym Bailly był dobry w tym sezonie.

Liczba występów Iworyjczyka była ograniczona (występował tylko przez 14 procent możliwych minut w Premier League od początku sezonu 2018-19, w porównaniu do 91 procent Maguire’a i 81 procent Lindelofa), ale w meczach, w których występował, zazwyczaj obok Maguire’a, wykazywał skłonność do krycia przeciwnika, a nie przestrzeni.

Na co zwrócić uwagę na wykresie Bailly’ego

  • Bardzo wysoki wynik (85/99) w odzyskiwaniu piłki i przechwytach. W przeciwieństwie do wspomnianego wcześniej duetu, Bailly posiada większą inteligencję ciała i umysłu, aby zlikwidować błędy obronne, które pojawiają się w innych miejscach na boisku.
  • Jego przyzwoity wynik w prowadzeniu piłki i dryblingu (72) wskazuje, że Bailly jest zawodnikiem, który jest w stanie wyprowadzić piłkę z obrony i grać stopniowo, choć nie tak bardzo, jak Lindelof i Maguire (obaj zdobyli 78).

Oto, co można zaobserwować podczas oglądania Bailly’ego

Jest ciekawym środkowym obrońcą, którego kontuzje sprawiają, że jest stosunkowo mało doświadczony jak na zawodnika, który w kwietniu kończy 27 lat, ale jest coś interesującego w jego grze defensywnej. Kiedy jest w formie, jest solidnym przeciwnikiem (wydaje się, że szczególnie upodobał sobie pojedynki z Jamie Vardym z Leicester). Bailly bywa czasami nieobliczalny, ale wydaje się, że instynktownie ocenia niebezpieczne obszary i kryje przestrzeń – podczas gdy jego wymachiwanie kończynami znikąd może być dziwne, bloki takie jak te, które zrobił po wygranym 2-1 po meczu z Aston Villą w styczniu sugeruje, że potrafi odczytywać grę, co przy odpowiednim wyszkoleniu może uczynić go jednym z lepszych środkowych obrońców w lidze. Bailly nie jest tak dobry z piłką u jego stóp jak Lindelof i prawdopodobnie jest odrobinę za Szwedem, jeśli chodzi o jego umiejętność czytania zagrań, zanim się one wydarzą, ale ma wystarczająco atletyczną jakość, aby te różnice były mniejszym problemem.

Jeśli to czytasz i myślisz: „Bailly może zająć miejsce startowe Lindelofa, jeśli wyeliminuje kontuzje”, to jesteś na dobrej drodze.

W obecnym systemie obrony Manchesteru United, w którym wygranie pojedynku jeden na jednego przez środkowego obrońcę wydaje się być priorytetem, sprawy stają się jeszcze bardziej ciekawe…

Jak widać, chociaż Lindelof ma być obrońcą, który woli czekać w porównaniu z bardziej agresywnymi jak Bailly i Maguire, nie jest tak skuteczny w swoich ograniczonych akcjach obronnych, jak można się spodziewać. Ma średnio mniej „prawdziwych interwencji” (wślizgi + faule + przegrane pojedynki) na 1000 dotknięć przeciwnika przy 2,6 niż Maguire (2,7) i Bailly (3,1) i jest ogrywany przez ponad 21 procent czasu, w porównaniu z Maguire (26 procent ) i Bailly (17 proc.). Bailly nie jest tak dobry jak Maguire czy Lindelof w obronie stałych fragmentów, ale jest lepszy od tego ostatniego w powietrzu podczas otwartej gry.
Lindelof jest ponadprzeciętny w swoich działaniach, ale nie do tego stopnia, aby jego znane słabości były warte ryzyka, jeśli nadal będzie pozostawał bez odpowiedniej ochrony.

Jeśli „Czerwone Diabły” mają zakładać wysoki pressing na boisku i bronić z wyżej ustawioną linią, której (prawdopodobnie) chce Solskjaer, menedżer musi rozwiązać kilka problemów:

  • David de Gea czy Dean Henderson będzie pierwszym bramkarzem. Podczas gdy Hiszpan jest utalentowany w grze nogami i wyprowadzaniu piłki z tyłu, brakuje mu komunikacji głosowej i dowodzenia w polu karnym jakimi dysponuje Henderson, który grał w bardziej ryzykownych systemach podczas dwóch sezonów wypożyczonych w Sheffield United.
  • Jego ulubiony defensywny pomocnik w formacji 4-2-3-1. Chociaż Fred i Scott McTominay udowodnili, że są użyteczną, mobilną jednostką, żaden z nich nie nadaje się do bycia stoperem i powstrzymania rodzących się kontrataków.
  • I wreszcie, kogo umieści obok Maguire’a jako drugiego startującego środkowego obrońcy.

Problem z pseudonimem takim jak The Iceman polega na tym, że w końcu może się stopić, gdy zostanie poddany wystarczającej ilości ciepła.

Niedzielne zwycięstwo pokazało dobrą, spokojną radość Lindelofa i na razie ma on pozycję wyjściową, ale jeśli obecna presja obronna United będzie się utrzymywać, prawdopodobnie będzie musiał zrobić miejsce dla innego gracza.

Komentarze

Podobne wpisy

Najnowsze