Damian Domitrz 26 maja Manchester United rozegra najważniejszy mecz w sezonie 2020/2021. Rywalem „Czerwonych Diabłów” w finale Ligi Europy będzie Villarreal prowadzony przez eksperta od wygrywania tego trofeum, Unaia Emery’ego. Oto zapowiedź tego spotkania.
Manchester United zagra w pierwszym finale od czterech lat. To wiele mówi o przebudowie i problemach klubu, który po odejściu sir Aleksa Fergusona popadł w marazm i musiał zawalczyć o odbudowanie swojej pozycji w Europie. Pomóc na dłuższą metę miała interwencja Jose Mourinho, który w 2017 roku zdobył z „Czerwonymi Diabłami” trzy trofea, w tym właśnie Ligę Europy. Portugalczyk na chwilę ugasił pożar na Old Trafford, ale sezon później sam go wzniecił, popadając w konflikt z większością szatni. Tęsknota za stylem gry i mentalnością drużyny z czasów legendarnego szkockiego szkoleniowca skłoniła zarząd do znalezienia kogoś, kto odrestauruje ukochane dziedzictwo. Na białym koniu wjechał Ole Gunnar Solskjaer – rycerz prosto z hali sportowej i zajęć w-fu, jak mówią o nim jego krytycy. Bez wątpienia jednak norweski trener ma coś ze swojego mentora oraz ojca jego piłkarskiego kariery, a w środę będzie miał możliwość podążenia jego śladem. To dla niego pierwszy finał w roli menedżera Manchesteru United, ale jak sam mówi, 26 maja nie chodzi o niego, ale o cały klub. Progres z sezonu na sezon i rosnąca pozycja w tabeli Premier League wydają się zadowalające, ale do wykonania następnego kroku i dalszego rozwoju, zdobycie trofeum jest niezbędne. To dlatego środowy finał Ligi Europy będzie najważniejszym spotkaniem dla „Czerwonych Diabłów” pod wodzą Solskjaera.
Rywalem klubu z Old Trafford będzie siódma drużyna hiszpańskiej La Liga, Villarreal. To nie nazwa drużyny budzi natomiast największy respekt, ale osoba Unaia Emery’ego – człowieka uznawanego za specjalistę od wygrywania Ligi Europy. Zasłużył na tę łatkę jako szkoleniowiec Sevilli, z którą sięgał po to trofeum trzy razy z rzędu. Blisko było również w sezonie 2018/2019, ale jako menedżer Arsenalu poległ w finałowej rywalizacji z Chelsea 1:4. Zwolnienie z The Emirates Stadium oznaczało dla niego zejście o szczebel niżej i przejęcie „Żółtej Łodzi Podwodnej” po odejściu Javiera Callejy w 2020 roku. W ciągu tego sezonu udało mu się pokonać klubowy rekord 18 spotkań bez porażki oraz zaprowadzić Villarreal do pierwszego europejskiego finału w historii, zwyciężając w półfinale z Arsenalem. Marzenia zawodników z El Madrigal potęguje niepowodzenie w ostatniej kolejce La Liga, które wykluczyło ich z miejsc dających gwarancję gry w następnej edycji tych rozgrywek. Porażka 1:2 z Realem Madryt w ostatnich minutach meczu była bolesna, ale zwycięstwo w finale odwróci ich sytuację o 180 stopni, zmieniając rozczarowujący finisz kampanii w jeden z najlepszych sezonów w historii. Choć Villarreal na papierze prezentuje się słabiej od wicemistrza Anglii, to w finale szanse zawsze rozkładają się po równo, a przy przy odrobinie szczęścia gorsza drużyna zawsze może pokonać faworyta. „Czerwone Diabły” muszą więc zrobić wszystko, aby tego wieczora szczęście sprzyjało lepszemu.
Ole Gunnar Solskjaer w trakcie trwającego sezonu wielokrotnie przekonywał, że trofeum czasami może przykryć pewne mankamenty. Patrząc jednak na progres swojej drużyny, jest pewny, że pierwszy puchar rozpali głód na kolejne i będzie początkiem czegoś nowego po wielu latach przebudowy. Cała presja tego spotkania spoczywa na zawodnikach Manchesteru United, a dodatkowo wzmoże ją data 26 maja. 22 lata temu tego samego dnia „Czerwone Diabły” święciły sukces w Lidze Mistrzów i zdobycie potrójnej korony, co stanowi dobry omen na finał. Trzeba natomiast pamiętać, że to nie historia będzie uwarunkowaniem dobrego występu podopiecznych norweskiego szkoleniowca, ale odpowiednie przygotowanie mentalne oraz taktyczne. Drużyna wspólnie będzie musiała udowodnić, że po wpadkach w Lidze Mistrzów w tegorocznej edycji oraz nieudanych półfinałach z poprzedniego sezonu, ich kondycja psychiczna uodporniła się na niepowodzenia. Finał w kontekście Manchesteru United wydaje się sytuacją zero jedynkową. Wygrana mocno ugruntuje pozycję Ole Gunnara Solskjaera i unaoczni dokonany progres. Przegrana wiąże się ze sporym zawodem i ponownym podaniem w wątpliwość pracy norweskiego szkoleniowca. To mecz, który nada kierunek dwudziestokrotnemu mistrzowi Anglii w nadchodzących latach.
VILLARREAL – CZEGO MOŻEMY SIĘ SPODZIEWAĆ?
Villarreal to drużyna, która momentami do złudzenia przypomina Sevillę z poprzedniej edycji Ligi Europy. Preferowanym ustawieniem Unaia Emery’ego w ekipie „Żółtej Łodzi Podwodnej” jest system 4-1-4-1 przechodzący często w 4-3-3 lub 4-4-2. Sercem defensywy hiszpańskiej ekipy jest Pau Torres, który od wielu miesięcy znajduje się na celowniku Manchesteru United. Partneruje mu doświadczony były gracz Realu Madryt oraz Napoli, Raul Albiol. To jednak od młodszego defensora rozpoczyna się większość akcji klubu z El Madrigal. 24-latek lubi wprowadzać piłkę z pominięciem dwóch linii i przykłada sporą wagę do dokładności podań, która wynosi 87,8%. Średnio w trakcie meczu wykonuje ich około 65. Na bokach obrony spore zagrożenie będą stanowić Alfonso Pedraza oraz Mario Gaspar. Obaj lubią grać bardzo wysoko, czym ułatwiają ekipie Emery’ego złamanie pierwszej linii obronnej drużyny przeciwnej.
W fazie defensywnej Villarreal często cofa się dość głęboko, tworząc dwie linie składające się z czterech piłkarzy (boczni pomocnicy schodzą wówczas do środka, aby zagęścić tę strefę boiska).
W środku pola mózgiem zespołu jest Dani Parejo, ubezpieczany przez Etienne’a Capoue znanego z angielskich boisk. Hiszpański pomocnik w całym sezonie zanotował 43 kluczowe podania i 44 przechwyty. Bardzo ważną rolę w drużynie odgrywa również Manuel Trigueros, często ustawiany na lewej lub prawej stronie boiska, choć jego nominalna pozycja to środek pola. Jego zadaniem jest zwiększanie przewagi liczebnej w strefie centralnej i robienie miejsca ofensywnie grającemu bocznemu obrońcy. Środkowi pomocy lubią wymieniać się pozycjami i tworzyć przestrzenie po obu flankach boiska.
Brak typowych skrzydłowych – przy kontuzji i wątpliwej gotowości Samuela Chukwueze – zmusza ich jednak do częstszej gry przez środek. Drugą rolę fałszywego skrzydłowego odgrywa Moi Gomez, który schodzi do wewnątrz i podobnie jak Manu Trigueros robi miejsce dla swojego bocznego obrońcy. Tam przejmuje pozycję tzw. dziesiątki, gdzie jego instynkt jest bardziej naturalny. W obecnym sezonie zanotował jednak tylko 4 gole oraz 3 asysty.
Największe zagrożenie wydaje się zatem stanowić Gerard Moreno będący najlepszym strzelcem (29 goli) oraz najlepszym dogrywającym (11 asyst) Villarrealu. 29-latek nie jest typowym napastnikiem krążącym wokół pola karnego, ponieważ dość często pojawia się w bocznych kanałach boiska. Tym, który ma szukać miejsca w szesnastce i walczyć z defensorami „Czerwonych Diabłów”, będzie najprawdopodobniej Paco Alcacer (12 goli i 5 asyst) lub Carlos Bacca (9 goli i 2 asysty).
Piłkarze klubu z Old Trafford z pewnością będą musieli uważać także na dośrodkowania we własne pole karne i przechwytywanie drugich piłek. Cechą charakterystyczną Villarrealu jest bowiem wchodzenie dwójki środkowych pomocników w okolice jedenastego metra, aby wykorzystywać zamieszanie w szeregach rywali.
Najlepsi strzelcy w Lidze Europy:
1. Gerard Moreno – 6 goli
2. Paco Alcacer – 6 goli
3. Carlos Bacca – 3 gole
4. Raul Albiol – 2 gole
5. Fer Nino – 2 gole
Najlepsi dogrywający w Lidze Europy:
1. Samuel Chukwueze – 4 asysty
2. Gerard Moreno – 4 asysty
3. Dani Parejo – 2 asysty
4. Carlos Bacca – 2 asysty
5. Manuel Trigueros – 1 asysta
SYTUACJA KADROWA:
Manchester United: Norweski szkoleniowiec zabrał na pokład samolotu 26 piłkarzy. Do Gdańska razem z drużyną nie polecieli Anthony Martial oraz Phil Jones. Francuski napastnik do ostatniej chwili walczył o to, aby znaleźć się w kadrze, ale wciąż nie doszedł do pełnej sprawności po urazie kolana.
W składzie znalazł się za to Harry Maguire, ale kapitan Manchesteru United najprawdopodobniej będzie stanowił wsparcie wyłącznie z trybun lub ławki rezerwowych. Choć Ole Gunnar Solskjaer na przedmeczowej konferencji prasowej informował, że Anglik na ostatnim treningu spróbuje nieco przeciążyć swoją nogę bieganiem, aby ostatecznie upewnić się wobec swojej gotowości, to według informacji przekazywanych przez angielskie media, ostatecznie pozostał w tunelu i tylko przyglądał się przygotowaniom kolegów.
Naturalnymi zastępcami wydają się zatem Axel Tuanzebe, Eric Bailly oraz Nemanja Matić, który na treningu był brany pod uwagę jako stoper. Wątpliwa może być sytuacja zdrowotna Iworyjczyka – de facto faworyta do wejścia w buty Maguire’a – który po ćwiczeniach wymagał opieki medycznej.
Norweski szkoleniowiec z pewnością ma również spory ból głowy z obsadą bramkarza. Rywalizacja pomiędzy Deanem Hendersonem a Davidem de Geą stała się bardzo zacięta, ale media jednogłośnie wskazują, że to doświadczony Hiszpan stanie w środę między słupkami.
Nie wystąpią: Anthony Martial, Phil Jones
Niepewny występ: Harry Maguire, Eric Bailly
Villarreal CF: W hiszpańskiej drużynie pod znakiem zapytania stoją występy Samuela Chukwueze oraz Juana Foytha. Ostatnie doniesienia wskazują jednak na to, że skrzydłowy Villarrealu najprawdopodobniej będzie zaangażowany w finałowe starcie, ale najpewniej jako zmiennik.
Z zawieszenia za kartki do składu powróci Etienne Capoue. Wykluczona jest natomiast obecność Vicente Iborry, który od dłuższego czasu leczy uraz.
Unai Emery, podobnie jak Ole Gunnar Solskjaer, musi podjąć ważną decyzję dotyczącą golkipera. Pierwszym wyborem hiszpańskiego menedżera w lidze był Sergio Asenjo, ale to Geronimo Rulli stawał między słupkami w rozgrywkach Ligi Europy.
Nie wystąpią: Vicente Iborra
Niepewny występ: Samuel Chukwueze, Juan Foyth
PRZEWIDYWANE SKŁADY:
FAKTY MECZOWE:
– Manchester United rozegra swój ósmy finał w najważniejszych europejskich rozgrywkach. To po Liverpoolu (14) najlepszy wynik wśród angielskich klubów.
– Klub z Old Trafford wygrał 5 z ostatnich 7 finałów, przegrywając dwukrotnie z Barceloną w sezonach 2008/09 oraz 2010/11.
– Dla Manchesteru United oraz Villarrealu będzie to piąte bezpośrednie spotkanie. Każdy z ostatnich czterech meczów zakończył się wynikiem 0:0. Zespoły rywalizowały ze sobą w Lidze Mistrzów w sezonie 2005/06 oraz 2008/09.
– Dla Ole Gunnara Solskjaera to drugi finał w menedżerskiej karierze. Norweg w 2013 roku zdobył Puchar Szwecji z Molde. To pierwszy norweski szkoleniowiec, który znajdzie się w finale europejskich rozgrywek.
– W wieku 19 lat i 237 dni w trakcie finału, Mason Greenwood może zostać drugim angielskim nastolatkiem, który zdobędzie gola w finale europejskich pucharów. Pierwszym był również piłkarz „Czerwonych Diabłów”, Brian Kidd, który w swoje 19. urodziny strzelił gola w finale Pucharu Europy przeciwko Benfice w 1968 roku.
– Edinson Cavani zdobył 5 goli oraz zanotował 2 asysty w trakcie 247 minut spędzonych na boiskach Ligi Europy. Urugwajczyk brał udział przy golu dla klubu z Old Trafford średnio co 35 minut.
– Villarreal po raz pierwszy w swojej historii znalazło się w finale europejskich pucharów. To jedenasta drużyna z Hiszpanii, której udało się to osiągnąć. Ostatnimi zespołami, które również awansowały pierwszy raz do finału i grały przeciwko angielskim klubom, były Deportivo Alaves (4-5 z Liverpoolem w Pucharze UEFA 2000/01) oraz Sevilla (4:0 z Middlesbrough w Pucharze UEFA 2005/06).
– W każdym z ostatnich dziewięciu przypadków, gdy hiszpański zespół podejmował angielski w finale europejskich rozgrywek, zwycięsko wychodził klub z Półwyspu Iberyjskiego.
– Napastnik Villarrealu, Carlos Bacca, dwukrotnie umieszczał piłkę w finale Ligi Europy, reprezentując barwy Sevilli w sezonie 2014/15. Kolumbijczyk ma szansę stać się pierwszym piłkarzem, który zdobędzie gola w finale europejskich pucharów dla dwóch różnych zespołów z tego samego kraju od czasów Hernana Crespo, który w sezonie 1998/99 strzelał gola dla Parmy w finale Pucharu UEFA oraz w sezonie 2004/05 dla AC Milanu w finale Ligi Mistrzów.
– Ostatni europejski finał pomiędzy Manchesterem United a drużyną z Hiszpanii to Superpuchar Europy przeciwko Realowi Madryt z 8 sierpnia 2017 roku. „Czerwone Diabły” przegrały wówczas 1:2.
– Najmłodszym piłkarzem w historii finałów Ligi Europy jest Marcus Rashford, który w dniu meczu miał 19 lat i 205 dni.
– Unai Emery oraz Ole Gunnar Solskjaer rywalizowali ze sobą pięciokrotnie. Obaj mają na koncie po dwa zwycięstwa, a raz doszło do remisu.
Komentarze