Marcin Polak Harry Maguire przeżywa niezwykle intensywny rok. Od oskarżeń, wizyty w greckim sądzie, wyroku w zawieszeniu, przez kontuzję, z której powodu nie było wiadomo, czy zagra na Euro, do bycia bohaterem Anglików na tym turnieju. Oto kulisy ostatnich miesięcy z życia kapitana “Czerwonych Diabłów”.
Artykuł The Athletic – treść oryginalna
Początkowo była to tylko kolejna rutynowa konferencja prasowa. Opowiadał o bitwach, które toczył w niższych ligach, kiedy myśl, że może pewnego dnia zagrać dla reprezentacji Anglii, wydawała się odległym snem. Poproszono go o wymienienie najbardziej agresywnego przeciwnika, z jakim kiedykolwiek miał do czynienia, i wybrał Gary’ego Madine’a, gracza, który połączył więzienie ze swoją karierą napastnika.
Potem zobaczył kolejną uniesioną rękę z tyłu pokoju i stało się jasne, że jeden z kolegów z drużyny Harry’ego Maguire’a z Anglii zakradł się, by zadać mu drugie pytanie.
Jamie Vardy trzymał zaciśniętą pięść jako udawany mikrofon. – Tu Jamie Vardy z Vardy News – oznajmił. – Moje pytanie do pana, panie Maguire, brzmi: jak duża jest średnica pana głowy?
To był czerwiec 2018 roku, na Mistrzostwach Świata w Rosji i jeden z tych momentów, kiedy przypomniano, że kultura w szatni piłkarskiej sprawia, że trzeba mieć naprawdę grubą skórę.
Nie żeby Maguire potrzebował przypominania o tym fakcie. Kapitan Manchesteru United próbuje zrozumieć wszystko, co mu się przydarzyło – dobre, złe i brzydkie momenty – w ciągu ostatniego roku.
W niedzielę relacja BBC z wygranej 4:0 Anglii z Ukrainą w ćwierćfinale Euro 2020 zakończyła się montażem skrótów z meczu na Stadio Olimpico w Rzymie i gola na 2:0 Maguire’a w slowmotion, który przyczynił się do awansu z nostalgicznym Nessun Dorma w tle.
Maguire przygotowuje się teraz do półfinałowego meczu z Danią na Wembley w środę i jest to okazją do pogrzebania wspomnień o tym, co się wydarzyło, kiedy spotkał się z tym samym przeciwnikiem, w tym samym miejscu, niecałe dziewięć miesięcy temu.
Ale to było… skomplikowane.
Żaden inny gracz na tym turnieju nie spotkał się z tak mieszanym rokiem jak człowiek w centrum obrony Anglii. To był dziki wykres radosnych wzlotów i rozdzierających upadków, które doprowadziły go do tego punktu. A w najgorszych momentach bliscy mu ludzie przyznają, że nie wiedzieli, jak to się skończy.
– Niektóre plotki były naprawdę poważne — mówi jeden z nich.
Dokładnie jak źle?
– Tak źle, że obawialiśmy się, że w najgorszym scenariuszu będzie siedział w więzieniu przez długi czas, a jego kariera może się skończyć.
Ostatnim razem, gdy Anglia grała z Danią, nie będzie przesadą stwierdzenie, że był to najbardziej wstrząsający moment w międzynarodowej karierze Maguire’a, który zagrał do tej pory 35 spotkań w reprezentacji.
Jego czerwona kartka za dwa przewinienia, które można było zauważyć w ciągu pierwszych 31 minut, wydawała się kulminacją wszystkiego, co psychologicznie obciążało go i towarzyszyło mu na boiskach piłkarskich podczas pierwszej części ubiegłego sezonu.
Pierwsza kartka Maguire’a tego wieczoru, po pięciu minutach, mogła być sama w sobie pożegnaniem. Wtedy piłka trafiła do niego na środku boiska. Jego pierwsze przyjęcie było niechlujne (to i tak łagodne określenie). Jego próba zadośćuczynienia zmieniła się w kolejny nieudany wypad. Wiedział, że czerwona kartka nadchodzi, zanim sędzia Jesus Gil Manzano wyjął ją z kieszeni i opuścił murawę jako obraz winy i rozpaczy. Jego głowa była opuszczona, nie chciał nawiązywać z nikim kontaktu wzrokowego. Szedł powoli. Mówiąc wprost, wyglądał na załamanego.
– Żal mi go – powiedział w przerwie Jamie Redknapp, jeden z ekspertów telewizyjnych pracujących przy tym meczu. – Wszyscy bardzo szybko oceniamy, ludzie rozrywają go na strzępy w mediach społecznościowych, mówiąc: „To najgorszy występ Anglika”. Ale nie wiesz, co dzieje się w głowach ludzi. W jego życiu dużo się dzieje. Jakoś będzie musiał się pozbierać.
Dania wygrała 1:0 dzięki bramce z rzutu karnego Christiana Eriksena cztery minuty później i trudno było oddzielić występ Maguire’a od wydarzeń, których kulminacją było pojawienie się go w sądzie na greckiej wyspie Syros sześć tygodni wcześniej.
Nawet teraz trudno jest dokładnie wiedzieć, w co wierzyć, pośród wszystkich zarzutów i kontr-oskarżeń. Jednak podstawowe fakty są takie, że Maguire został oskarżony o udział w kłótni z niektórymi policjantami w cywilu na wakacjach na Mykonos, a następnie próbował wykorzystać swoją sławę i bogactwo jako zawodowego piłkarza i swoją pensję 180 000 funtów tygodniowo, aby ich spłacić.
Jego wersja wydarzeń jest zupełnie inna i zawiera twierdzenia, że myślał, że został porwany, że wszystko zaczęło się od innej grupy, która szydziła z niego, jako zawodnika United, piosenkami o katastrofie lotniczej w Monachium i że on i jego grupa obawiali się jego siostrę Daisy, której miano wstrzyknąć podejrzany „narkotyk gwałtu”. Bardzo szybko obóz Maguire’a otrzymał poradę prawną, że nie będzie musiał stawiać się w sądzie z powodu tych oskarżeń.
Ostatecznie jednak najważniejsze jest to, że został szybko skazany przez greckie sądy, chociaż odwołał się od tej decyzji. Spędził dwie noce w celi więziennej i został zakuty w kajdanki na czas postępowania sądowego, które doprowadziło do uznania go winnym napadu, stawiania oporu przy aresztowaniu i usiłowania przekupstwa.
Maguire został skazany na 21 miesięcy i 10 dni więzienia w zawieszeniu.
Po złożeniu apelacji pojawił się w wiadomościach BBC o dziesiątej, aby dowieść o swojej niewinności. Maguire i jego doradcy zainicjowali wywiad, wśród początkowych wątpliwości niektórych z United. Nie byli pewni, czy to właściwa decyzja. Dla milionów widzów, którzy usiedli przed ekranami, ten wywiad ujawnił, jak mocno te wydarzenia ciążą na nim.
Występ Maguire’a, gdy Tottenham Hotspur wygrał 6:1 na Old Trafford 10 dni przed spotkaniem Anglia vs. Dania, był kolejną publiczną męką. Nie był dużo lepszy w trakcie kolejnej porażki u siebie z Crystal Palace, która rozpoczęła sezon United w połowie września. Wielu obserwatorów uważało, że potrzebuje czasu z dala od piłki nożnej, aby oczyścić swój umysł, dla własnego dobra.
Jednak możemy zastanowić się nad wszystkim, co wydarzyło się od tamtej pory i stwierdzić, że menedżer reprezentacji Anglii Gareth Southgate, jak to często bywa, wiedział lepiej – podobnie jak Ole Gunnar Solskjaer, menedżer gracza na Old Trafford.
– Najlepszym miejscem dla niego jest boisko – powiedział Southgate. – Ma nasze wsparcie i wiem, że jego klub robi to samo. Całkowicie w niego wierzymy. W tych okresach wiele się o sobie uczysz. Dużo się uczysz o innych ludziach. Dowiesz się, kto jest przy tobie. Będzie lepszym graczem i silniejszym człowiekiem.
Maguire został pominięty we wrześniowych meczach Anglii przeciwko Islandii i Danii, bezpośrednio po uznaniu go za winnego, ale Southgate upewnił się również, że wyjaśniono graczowi, że decyzja była podyktowana polityką FA. Selekcjoner powiedział mu już w wielu rozmowach telefonicznych, że dla niego nie musi to być kwestia długoterminowa.
– Nie było to w kategoriach obietnicy — mówi jedna osoba, która była wtajemniczona w ich rozmowę. – Niczego mu [Maguire’owi] obiecano. Była chęć uporządkowania strony prawnej jako głównego celu. Toczyła się długa bitwa, menedżer drużyny narodowej okazałby się naprawdę odważny, gdyby powołał go w takiej sytuacji. Chcieliśmy, żeby to było dość szybko wyjaśnione. Gareth powiedział: „Załatw to tak szybko, jak możesz”. Potem nacisk położono na powrót na okres przygotowawczy i do dobrej gry.
Prawie rok później to, co widzimy teraz, potwierdza to, co mówi Southgate – i zdanie, które Sir Alex Ferguson lubił powtarzać, gdy był menedżerem United – o sile osobowości, która jest wymagana na najwyższym poziomie sportu.
Gary Lineker, gospodarz relacji BBC z meczu z Ukrainą w sobotę, uznał Maguire’a za „giganta”. Oficjalne konto Anglii na Twitterze podsumowało to jednym słowem: „Kolosalny”. Maguire został również wybrany Zawodnikiem Meczu, gdy Anglia pokonała Niemcy w poprzednim meczu pucharowym. Manchester United w relacji napisał: “Po prostu niesamowity”.
Jednak wpływ Maguire’a sięga dalej niż jego gol w Rzymie czy dominujące występy – wydaje się, że nie przeszkadza mu kontuzja kostki, która powstrzymała go od gry w ostatnich pięciu meczach United i dwóch pierwszych spotkań Euro – które pomogły utrzymać nieskazitelną defensywę reprezentacji Anglii, która na turnieju nie straciła jeszcze bramki.
Kiedy Luke Shaw dośrodkował z rzutu wolnego, a Harry Maguire zdobył bramkę na 2:0, był to pierwszy raz, kiedy dwóch graczy z Old Trafford wykreowało bramkę w reprezentacji Anglii w ważnym turnieju, od czasu Davida Beckhama i Paula Scholesa przeciwko Portugalii na Euro 2000.
Była to również część długiego procesu leczenia Shawa po wszystkich trudnościach, jakie przeżył na Old Trafford, gdy Jose Mourinho był menedżerem.
Solskjaer zasługuje na ogromne uznanie za sposób, w jaki pomógł lewemu obrońcy odbudować jego pewność siebie. Jednak wiele osób za kulisami Old Trafford powiedziało The Athletic, jak ważny był w tym procesie Maguire. Mówi się, że stoper wziął na siebie, jako kapitan United, pomoc Shawowi w odzyskaniu pozycji elitarnego gracza i poczuciu się znowu szczęśliwym. Na boisku również wymaga od swojego kolegi z drużyny, często nakazując Shawowi przyjęcie właściwej pozycji i często wykrzykując do niego różne komendy.
Być może nie powinno to być niespodzianką, gdy niezależnie od prawdy o tamtej nocy na Mykonos, istnieje wiele dowodów na to, że Maguire poważnie traktuje swoją rolę i rozumie, czego oczekuje się od kapitana.
Na początku swojej kariery w Hull City, po przeprowadzce z akademii Sheffield United latem 2014 roku, Maguire zaimponował trenerom i analitykom sportowym, zawsze prosząc o statystyki i analizę wideo bezpośrednio po meczach, zadając pytania ekspertom.
Analitycy szczególnie pomogli mu zrozumieć, że większy pokonany dystans niekoniecznie oznacza lepsze wyniki, ponieważ dla obrońcy często kluczem jest ustawianie się. W szatni i podczas spotkań towarzyskich Maguire stał się strażnikiem pokoju w grupie i najprawdopodobniej osobą, która wkroczy, jeśli sprawy się zaognią. Zarówno on, jak i były kolega z zespołu Hull, teraz obrońca Liverpoolu, Andrew Robertson, zawsze zadawali inteligentne pytania i wygłaszali mądre opinie podczas odpraw.
Po przeprowadzce do Leicester City w 2017 roku, a następnie do Manchesteru United dwa lata temu, Maguire był jednym z pierwszych znanych graczy, którzy zarzucali Twitterowi i Instagramowi, że nie robią wystarczająco dużo, aby powstrzymać nadużycia, które zanieczyszczały media społecznościowe.
W czasach, gdy niewielu dzisiejszych piłkarzy chciało przyznać się do skandalu związanego z wykorzystywaniem seksualnym w sporcie, Maguire miał ochotę zrobić krok naprzód i publicznie wyraził współczucie dla ofiar.
Kiedy właściciele United, rodzina Glazerów, chcieli, aby klub stał się częścią separatystycznej Super League tej wiosny, to Maguire poinformował ich, że wypowiadając się w imieniu piłkarzy, jest stanowczo przeciwny temu pomysłowi i rozumie, dlaczego kibice klubu czują się tak pokrzywdzeni.
Nie każdy kapitan, tak jak Maguire, przedstawia się najwyższym rangą w kadrze kierowniczej klubu i odwiedza biura w celu poznania ludzi zajmujących się handlem i administracją.
Wydarzenia na Mykonos były szokiem, ponieważ był to tak sprzeczny obraz z reputacją, jaką zdobył do tej pory w swojej karierze – i który wzmocnił się podczas jego pierwszego roku w United. Wtajemniczeni w klubie mówią o graczu, który zdobył szacunek zarówno poprzez sposób, w jaki zachowuje się poza boiskiem, jak i na nim.
Maguire niedawno zdobył nagrodę PFA Community Champion za pracę społeczną, którą wykonał z Manchester United Foundation podczas pandemii, a także darowizny na cele charytatywne w swoim rodzinnym mieście Mosborough w South Yorkshire. – Postępuje jak kapitan Manchesteru United – mówi jedna osoba w klubie.
Wszystko to pomaga zrozumieć, dlaczego United zawsze wierzyło mu na słowo i robiło wszystko, co w ich mocy, aby go wesprzeć i zapewnić wsparcie prawne, aby pomóc w walce z zarzutami. – Nie było wątpliwości co do wsparcia klubu dla Harry’ego. To było niepodważalne.
Kiedy jego poprzednik w Manchesterze United, Rio Ferdinand, zaczął wychwalać wpływ Maguire’a na grę reprezentacji Anglii po meczu z Ukrainą, można by prawdopodobnie wybaczyć kibicom gracza myślenie, że coś wyraźnie zmieniło się na lepsze.
Ferdinand nie zawsze był tak miły w swoich poglądach co do osoby Maguire’a, dając jasno do zrozumienia na początku zeszłego miesiąca, że uważał, że błędem ze strony Southgate’a było włączenie gracza, który wracał do zdrowia po kontuzji w swoim składzie na Euro. Doszedł do wniosku, że Maguire nie jest wart ryzyka.
Boli krytyka ze strony byłego zawodowego piłkarza, zwłaszcza takiego, który grał na jego pozycji. Prawdopodobnie na lepsze wyszło to, że Maguire już zdał sobie sprawę, że będzie musiał zmierzyć się z tego rodzaju dodatkową kontrolą, odkąd przeszedł z Leicester. go najdroższym obrońcą na świecie.
Być może pamiętasz miażdżącą ocenę Rafaela van der Vaarta dotyczącą porażki Anglii z Holandią w półfinale Ligi Narodów w 2019 roku, kilka tygodni przed potwierdzeniem transferu, i niedowierzanie Holendra, że United zapłaci 80 milionów funtów za „zdecydowanie najgorszego zawodnika na boisku”.
Van der Vaart, dawniej z gracz Ajaksu, Realu Madryt i Tottenhamu, również pracował dla holenderskiej telewizji, kiedy Bournemouth odwiedził Old Trafford w zeszłym roku, a Junior Stanislas założył siatkę stoperowi, zanim strzelił pierwszego gola.
– Myślę, że Maguire codziennie wraca do domu i mówi swojej żonie: „Jestem gównianym piłkarzem, ale zarabiam tak dużo, że naprawdę wierzą, że jestem dobry”. Naprawdę myślę, że śmieje się ze wszystkich.
Trochę więcej researchu mogłoby poinformować Van der Vaarta, że Maguire nie jest żonaty i pochodzi z bezpretensjonalnego środowiska – „staromodnej rodziny Sheffield”, jak to określił jeden z członków jego wewnętrznego kręgu. Jeden z jego braci, Laurence, gra w Chesterfield. To piąty poziom rozgrywkowy w Anglii. Inny, Joe, spędził ostatnie półtora sezonu z Ilkeston Town, jeszcze niżej w drabince ligowej.
Ich ojciec, Alan, jest księgowym, ale kiedyś grał jako środkowy pomocnik. Rodzinny żart polega na tym, że Alan ma lepszą głowę niż zawodnik, który strzelił gola w ćwierćfinale zarówno Mistrzostw Świata, jak i Mistrzostw Europy.
Są ze sobą bardzo zżyci – Maguire i jego partnerka Fern mają córki w wieku dwóch i jednego roku – ale był również otwarty na spotkanie z doradcą, który pomógłby mu utrzymać pozytywny stan umysłu.
– Reprezentacja łatwiej oddycha, gdy jest w zespole – brzmiał werdykt Ferdinanda. – Wyglądają na silniejszy zespół i silniejszą jednostkę. Wygląda tak swobodnie w tym meczach reprezentacji. Niektórzy zawodnicy są bardziej przyzwyczajeni do klubowej piłki nożnej, niektórzy są bardziej przyzwyczajeni do międzynarodowej. W koszulce reprezentacji wygląda po prostu jak człowiek-góra.
Obrońca Liverpoolu i Anglii, który stał się czołowym ekspertem Sky Sports, Jamie Carragher, pisząc w “The Daily Telegraph”, ujawnił, że skontaktował się z Maguirem, gdy piłkarz był w najgorszym momencie.
– Wymieniliśmy kilka wiadomości, w których starałem się pokrzepić go na podstawie własnego doświadczenia, że znalazłem się w świetle reflektorów z niewłaściwych powodów. Powiedziałem mu, żeby trzymał głowę w górze i powiedziałem, że obecne trudności przeminą.
Były rady od Fergusona, gdy Maguire próbował wyleczyć się z kontuzji tej wiosny. Jedną z głównych mocnych stron Southgate jest jego empatia i zrozumienie. To samo dotyczy Solskjaera. Niezliczone inne osoby skontaktowały się z graczem, w tym byli koledzy z drużyny z Leicester i Hull. A każdy, kto spędził czas w reprezentacji Anglii, zna szacunek, jakim Maguire jest obdarzony przez swoich kolegów.
Mecze podczas lockdownu, rozgrywane bez tłumów kibiców, ułatwiły uświadomienie sobie, jak wokalny potrafi być na boisku – „jest organizatorem” – przyznał Ferdinand. Nie zawsze tak było, ponieważ koledzy z jego czasów w Hull wspominają gracza, który początkowo był cichy i czasami musiał być przywoływany do porządku przez partnera Michaela Dawsona.
Osoby takie jak Dawson, Tom Huddlestone i Shaun Maloney zrobili wiele, aby wprowadzić Maguire’a w wysokie standardy oczekiwane na boisku treningowym w klubach Premier League. Pseudonimy były również częścią jego przygody w Hull. Slabhead istniał na długo przed tym, jak Maguire spotkał się z Vardym w Leicester. Inni w Hull odnosili się do Maguire’a jako „Szweda”, prawdopodobnie kolejne odniesienie do wielkości jego głowy, lub „Wreck-It Ralph”, po głównej postaci w animowanych filmach Disneya.
W Hull Maguire dojrzał. Poprawił swoją dietę, rezygnując z okazjonalnych śniadań typu fast-food i stał się pilny w trakcie sesji treningowych. Zostawał, aby wykonać dodatkową pracę, czasem z trenerem, a czasem z kolegą z drużyny. Najczęściej jego partnerami byli Robert Snodgrass, Robertson czy Maloney, podrzucający mu piłki do obrony i ataku. Maguire poprosił trenerów, aby wykonali ćwiczenie z dużą prędkością, podczas którego broniłby długiej piłki w powietrzu, a następnie otrzymywał podanie, aby uderzyć piłkę z pola karnego i znowu biegł we własne pole karne, aby otrzymać i obronić dośrodkowanie.
Jego pasja do rywalizacji jest bardzo duża. Pracownicy Manchesteru United byli zachwyceni jednym z filmów ze zgrupowania kadry. Maguire grał w siatkówkę w basenie z Harrym Kane’em i Kalvinem Phillipsem i był tak zdeterminowany, aby zdobyć punkt, że wyskoczył z wody, by odbić piłkę nad siatką. Pomyśl może o tej scenie w “Poznajcie moich rodziców”. Nikt nie chciał uwierzyć, że to była sesja regeneracyjna.
Krótko mówiąc, Ferdinand pomylił się, gdy twierdził, że Maguire nie powinien znaleźć się w reprezentacji Anglii z powodu kontuzji, która sprawiła, że opuścił mecz United. Dodatkowym bólem był brak możliwości zagrania w finale Ligi Europy w z Villarrealem.
– Mogły być wątpliwości, co do zdrowia Maguire’a, ponieważ jest dużym chłopcem – powiedział Frank Lampard w BBC w sobotę. – Sam jako gracz wiem, że jeśli jesteś dość duży, zajmuje to trochę czasu, szczególnie na tym poziomie.
Ci, którzy wątpili w zdolność Maguire’a do powrotu, mogą nie docenić jego żarliwej dumy z reprezentowania swojego kraju. Serce drużyny na Euro 2020, pięć lat temu uczestniczył w poprzednich Mistrzostwach Europy we Francji jako kibic na trybunach.
Jeśli chodzi o Mykonos, jest to plama na reputacji Maguire’a, która będzie trudna do zmycia, bez względu na to, ile osób w ciągu ostatnich 11 miesięcy powiedziało mu, że wierzy w jego wersję wydarzeń. Jego brat Joe został również skazany w zawieszeniu za udział w rzekomych awanturach, podobnie jak jeden z ich przyjaciół. Wszyscy zaprzeczają jakimkolwiek zarzutom.
Maguire regularnie odwiedza swoją starą szkołę, St Mary’s Catholic High w Chesterfield. Sponsoruje Brunsmeer Athletic, drużynę juniorów, w której po raz pierwszy kopnął piłkę, gdy miał niecałe 8 lat. Podczas lockdownu dostarczał paczki z żywnością starszym ludziom w Mosborough, wiosce siedem mil na południe od Sheffield, gdzie dorastał. Ludzie, którzy go dobrze znają, mówią, że nie chce, aby zdefiniowała go jedna pijana noc, kiedy według jego obrony napastnikami była policja.
Odwołanie Maguire’a od wyroku skazującego zostało opóźnione z powodu wpływu COVID-19 na grecki system prawny.
Wciąż nie ma żadnych informacji, kiedy zostanie rozpatrzone, a przez długi czas w obozie Maguire’a panował strach, że może zostać zaaranżowany w najgorszym możliwym czasie, slap-bang w środku tego turnieju. Cały czas wisi to nad nim.
Najnowsze informacje mówią, że może się to nie wydarzyć w 2021 roku, ani w przyszłym roku. Rzeczywiście, greccy prawnicy uważają, że może minąć kilka lat, zanim zostanie wysłuchany, a jeśli tak, to nikogo nie powinno dziwić, że Maguire ostatecznie zdecyduje się wycofać sprawę. Im dłużej się to ciągnie, powiedziano The Athletic, tym bardziej prawdopodobne będzie, że zdecyduje, że nadszedł czas, aby dać sobie z tym spokój.
W międzyczasie Maguire spędzi ten tydzień, próbując pomóc Anglii w przeprowadzeniu największej transformacji w ich historii, od porażki eliminacji przez Islandię na Euro 2016 po koronację Southgate’a i nowe pokolenie piłkarzy jako królewskich piłkarzy.
– Ma w tym zespole pewien autorytet i aurę – powiedział Lampard. – Zawsze są kluczowi zawodnicy, którzy kiedy są tam, drużyna wygląda inaczej. Od momentu, gdy wrócił do tego zespołu, wygląda to inaczej.
Komentarze