Jakub Kurek Dulcius ex asperis, czyli słodziej po trudnościach – oto motto szkockiego klanu Fergusonów. Czyż nie są to słowa idealnie opisujące karierę menedżerską sir Alexa Fergusona? Zaczynając od comebacków przyprawiających o palpitacje serca, poprzez trudny początek pracy na Old Trafford, kończąc na 20. tytule mistrzowskim, który został wywalczony po klęsce w ostatnich minutach sezonu 2011/2012.
Taka właśnie jest autobiografia sir Alexa Fergusona. Więcej z niej dowiemy się o pokonywaniu trudności niż o wielkich triumfach. Oczywiście wybrzmiewają one wyraźnie, lecz najpierw szczegółowo opisany jest proces budowania drużyny, która mogła po tak wielki sukces sięgnąć. Z żadnej innej pozycji nie dowiemy się więcej o tym na jak wiele aspektów musi zwracać uwagę menedżer, aby móc ciągle utrzymywać się na szczycie – szczególnie taki, który w klubie odpowiadał za niemal cały dział sportu.
Paradoksalnie jednak autor zaczyna swoją opowieść od końca:
“Gdybym miał przedstawić istotę Manchesteru United na podstawie wyniku jednego meczu, wybrałbym swoje ostatnie tysiąc pięćsetne spotkanie – West Bromwich Albion kontra Manchester United. Pięć do pięciu. Szaleństwo. Cudowne, wciągające, niesłychane szaleństwo.”
Każdy kibic “Czerwonych Diabłów” po przeczytaniu tego akapitu odpali Internet i jeszcze raz obejrzy to spotkanie, w którym nie tylko było wiele zwrotów akcji, ale do siatki trafiali piłkarze, którzy jednoznacznie kojarzą się z tym wyjątkowym, ostatnim sezonem sir Alexa Fergusona – sprowadzeni latem: Shinji Kagawa, Alexander Buttner i Robin van Persie oraz kochany przez fanów “Chicharito”.
Książka skupia się długimi okresami na wielkich postaciach, które podczas kariery Szkota na Old Trafford odgrywały największą rolę. Znajdziemy tam rozdziały poświęcone takim zawodnikom jak: David Beckham, Cristiano Ronaldo czy Roy Keane. Jednak miejsce znalazło się też dla wielkich trenerów, Jose Mourinho czy Arsene’a Wengera. Świetnie opisana jest również relacja z Rafą Benitezem. Zaskakująca jest dbałość Fergusona w pielęgnowaniu pozaboiskowych kontaktów z kolegami po fachu. Pilnował on, aby konflikty, które miały miejsce przy linii bocznej, nigdy nie przechodziły na stopę prywatną.
Jednak kibice w książkach piłkarskich najbardziej kochają wyjaśnianie afer sprzed lat. Wśród najważniejszych opisanych w książce znajdują się: afera “pizzowa”, rozcięty łuk brwiowy Davida Beckhama czy historia wywiadu, który zakończył karierę Roy’a Keane’a na Old Trafford. Jest również kilka zabawnych anegdot i zabawnych opisów poszczególnych piłkarzy.
Tak sir Alex Ferguson pisze o Philu Neville’u:
“Phil ogrywał kluczową rolę, gdy potrzebowaliśmy stabilizacji. Był bardzo zdyscyplinowany. Gdyby mu powiedzieć:
– Phil, chcę, żebyś wbiegł na tę górę, a potem wrócił i ściął to drzewo.
Odpowiedziałby:
– Dobrze szefie. Gdzie jest piła łańcuchowa?”
Nie brakuje też takich momentów, w których emerytowany szkocki menedżer ujawnia bardzo twarde, pełne wulgaryzmów i przemocy relacje między zawodnikami.
Oto, jak opisane zostały kontakty Petera Schmeichela, Steve’a Bruce’a oraz Gary’ego Pallistera:
“[Schmeichel] wybiegał z linii bramkowej wrzeszcząc na nich i krzycząc, a Bruce mówił:
– Wracaj do bramki, niemiecka dzi*ko.
Schmeichel tego nienawidził.
– Nie jestem Niemcem – syczał.
Ale poza boiskiem się przyjaźnili.”
Po tej książce nie można spodziewać się kwiecistych opisów czy świetnego języka. To pozycja napisana raczej prostym językiem, ale przepełniona futbolem, a przede wszystkim Manchesterem United. Ocena naszej redakcji: jeśli jesteś kibicem “Czerwonych Diabłów”, musisz to przeczytać.
Komentarze