BIOGRAFIA
„Morderca o twarzy dziecka” – takim określeniem cieszył się bramkostrzelny Norweg, który swoimi kluczowymi trafieniami pomógł Czerwonym Diabłom wygrać między innymi Potrójną Koronę w 1999 roku.
Profesjonalną karierę rozpoczął w swojej ojczyźnie, a po wspaniałym sezonie w Molde, kiedy to zdobył 31 bramek w 38 meczach, w 1996 roku za 1.5 miliona funtów dołączył do United.
Od początku jasne było, że Norweg nie ma większych szans na regularne występy, ponieważ w bardzo dobrej dyspozycji byli Eric Cantona i Andy Cole. Ole strzelił bramkę już 6 minut po wejściu na boisko w swoim debiucie z Blackburn. Solskjaer zdobył 18 bramek w lidze w swoim pierwszym sezonie, dzięki czemu Czerwone Diabły zostały Mistrzem Anglii.
Ole był słynny przede wszystkim z roli żelaznego rezerwowego, ponieważ bardzo często w końcówkach spotkań strzelał decydujące bramki. Jednym z jego największych osiągnięć było strzelenie czterech bramek w pierwsze 12 minut po wejściu na boisko z ławki rezerwowych w wygranym 8-1 meczu z Nottingham Forest. W tym samym sezonie Norweg strzelił również zwycięską bramkę w doliczonym czasie finału Ligi Mistrzów 1999 z Bayernem Monachium, chociaż mecz rozpoczął oczywiście na ławce rezerwowych. Dzięki temu zwycięstwu Czerwone Diabły zdobyły Potrójną Koronę.
Dopiero w sezonie 2001-02 udało mu się na stałe wywalczyć miejsce w pierwszym składzie i był partnerem Ruuda van Nisterlooya w ataku United. W następnym sezonie, po opuszczeniu Old Trafford przez Andy Cole’a i Dwighta Yorke’a, o miejsce w składzie przyszło mu rywalizować także z Diego Forlanem, ale Sir Alex w tamtym sezonie preferował system 4-5-1, co często sprawiało, że Norweg musiał się zadowalać rolą rezerwowego. Podczas kontuzji Davida Beckhama Ferguson wystawiał go również na prawym skrzydle i poza kilkoma asystami Norweg zaliczył także 15 trafień w tym sezonie.
Na początku sezonu 2003-04 Solskjaer nabawił się kontuzji kolana, która wykluczyła go z gry na ponad połowę rozgrywek. Mimo tego dzięki bardzo dobrym występom w półfinale oraz finale FA Cup pomógł Czerwonym Diabłom zdobyć to trofeum. W sierpniu 2004 roku Norweg musiał przejść operację kontuzjowanego kolana, która wykluczyła go całkowicie z gry w kolejnym sezonie.
W rozgrywkach 2005-06 Ole rozegrał tylko 5 spotkań, ponieważ trudno było mu się przebić do podstawowego składu United.
W sierpniu 2006 Norweg zdobył swoją pierwszą od 2003 roku bramkę w lidze. W tym sezonie dzięki bardzo dobrej grze Solskjaer bardzo często pojawiał się na boisku i w 32 spotkaniach zdobył 11 bramek. W czerwcu 2007 roku Norweg musiał się poddać kolejnej operacji kolana, która jak się później okazało już na stałe wykluczyła go z futbolu. Dwa miesiące później napastnik ogłosił zakończenie kariery, a podczas wrześniowego meczu z Sunderlandem, gdy wszedł na boisko pożegnać się kibicami, fani zgotowali mu owację na stojąco.
Chociaż Norweg zaledwie przez krótkie okresy swojej kariery na Old Trafford miał stałe miejsce w pierwszej jedenastce, nie przeszkodziło mu to w strzeleniu aż 126 bramek w 366 meczach. Dzięki jego trafieniom Czerwone Diabły zdobyły nie tylko Potrójną Koronę w 1999 roku, ale poza tym także między innymi pięć Mistrzostw Anglii i jeden FA Cup. Kibice zawsze cenili oddanie i walkę Norwega na boisku, dzięki czemu do dziś na Old Trafford wisi baner na jego cześć, na którym napisane jest „20 LEGEND” (nawiązując do numeru na koszulce Ole, a także pokreślając na czerwono jego imię).
Po zakończeniu kariery Norweg był trenerem rezerw United, a w późniejszym okresie powrócił do swojej ojczyzny i odnosił sukcesy ze swoim byłym klubem, Molde. W styczniu 2014 roku znowu zagościł na Wyspach Brytyjskich by podjąć pracę w roli menadżera Cardiff City.
Informacje
Narodowość: Norwegia
Data urodzenia: 26 lutego 1973 r.
Miejsce urodzenia: Kristiansund
Poprzedni klub: Molde
Kwota transferu: 1,5 mln funtów
Lata w Man Utd: 1996 – 2007
Debiut: 25 sierpnia 1996 r. – Blackburn (D) 2:2
Występy: 366
Bramki: 126
Następny klub: zakończenie kariery
Kwota transferu: nie dotyczy
Sukcesy
Sezon | Rozgrywki |
---|---|
2006/2007 | Mistrzostwo Anglii |
2005/2006 | Puchar Ligi |
2003/2004 | Puchar Anglii |
2003 | Tarcza Wspólnoty |
2002/2003 | Mistrzostwo Anglii |
2000/2001 | Mistrzostwo Anglii |
1999/2000 | Mistrzostwo Anglii |
1999 | Puchar Interkontynentalny |
1998/1999 | Liga Mistrzów |
1998/1999 | Puchar Anglii |
1998/1999 | Mistrzostwo Anglii |
1997 | Tarcza Dobroczynności |
1996/1997 | Mistrzostwo Anglii |
1996 | Tarcza Dobroczynności |
Kariera
Sezon | Występy | Bramki |
---|---|---|
2006/2007 | 15 (17) | 11 |
2005/2006 | 2 (3) | 0 |
2004/2005 | 0 (0) | 0 |
2003/2004 | 10 (9) | 1 |
2002/2003 | 40 (17) | 15 |
2001/2002 | 30 (17) | 15 |
2000/2001 | 26 (21) | 13 |
1999/2000 | 24 (22) | 15 |
1998/1999 | 17 (20) | 18 |
1997/1998 | 19 (11) | 9 |
1996/1997 | 33 (13) | 19 |
Łącznie | 216 (150) | 126 |