BIOGRAFIA
Peter Schmeichel był bezsprzecznie najlepszym bramkarzem w historii
Manchester United. Tak naprawdę, choć porównywanie piłkarzy, którzy
grali w różnych czasach bywa trudne, Peter spokojnie mógłby zostać
wybrany najlepszym bramkarzem w historii piłki nożnej. Rzeczą
niemożliwą jest znalezienie u tego olbrzyma jakiejkolwiek wady. Pod
każdym względem Duńczyk był perfekcyjnym graczem. Wspaniały refleks,
agresja i ogromna motywacja sprawiała, że bramka, której strzegł
'Great Peter’ była prawie zawsze niezdobytą fortecą.
Schmeichel urodził się w Gladsaxe, w listopadzie 1963 roku. Jako młody
chłopiec kibicował United, a jego idolem był Gary Bailey, który bronił
bramki „Czerwonych Diabłów” w latach 80-tych. Grę w piłkę rozpoczynał
na pozycji napastnika, jednak jego ogromny talent objawił się dopiero
wtedy, gdy stanął na bramce. Peter rozpoczął swoją karierę w lokalnym
klubie – Hvidřvre, lecz jego wielką karierę zapoczątkował tak naprawdę
transfer do Brondby Kopenhaga.
Sir Alex Ferguson szybko zauważył jego ogromne możliwości i sprowadził
go na Old Trafford w sierpniu 1991 roku, za śmiesznie niską sumę – 500
000 Ł. Nie umniejszając należnego szacunku Lesowi Sealy i Jimowi
Leightonowi, United zawsze mieli problem z obsadą pozycji bramkarza.
Olbrzym z Danii skutecznie go rozwiązał i wkrótce poprowadził United
do sytych lat 90-tych. Pięć Mistrzostw Anglii w latach 1993, 1994,
1996, 1997 i 1999, w połączeniu z trzema FA Cup dały trzy „Podwójne
Korony”. Oczywiście nie sposób zapomnieć o triumfie w Lidze Mistrzów w
1999 roku, który dał „Czerwonym Diabłom” upragnioną „Potrójną Koronę”.
Gdy dochodziło do strzałów z dystansu, Duńczyk bronił prawie
wszystkie. Rzadko kiedy puszczał w United bramkę strzeloną zza pola
karnego. Nie była to jednak jego jedyna umiejętność. Schmeichel był
mistrzem pojedynków jeden na jeden. Jeszcze w młodości, grając w piłkę
ręczną, Duńczyk do perfekcji wytrenował tzw. „koci skok”, który
pozwala na zasłonięcie tak dużej części bramki, jak to możliwe.
Schmeichel najlepiej na świecie bronił w pojedynkach sam na sam.
Jeżeli zawodnikowi drużyny przeciwnej udało się przedrzeć przez obronę
United, Schmeichel szybko „skracał kąt” i rozstawiając szeroko swoje
ogromne ramiona formował „koci skok”, co najczęściej powodowało
całkowite zasłonięcie bramki i skuteczną obronę.
Peter słynął z niezwykłych interwencji, które często ratowały zespół
od straty bramki, choć nawet kibice „widzieli” już piłkę w siatce. Do
najsłynniejszych należą z pewnością te z meczu przeciwko Newcastle w
1996 roku, który rozstrzygnął o zdobyciu Mistrzostwa Anglii. Obrona w
meczu z Rapidem Wiedeń w 1996 roku jest jedną z najlepszych w historii
piłki nożnej, podobnie zachował się Gordon Banks, gdy strzelał Pele. Z
niewiarygodnym wręcz refleksem Duńczyk wybił piłkę po strzale głową na
róg. Oczywiście należy wspomnieć także o legendarnej obronie rzutu
karnego w doliczonym czasie gry podczas półfinałowego meczu FA Cup
przeciwko Arsenal w 1999 roku. Również w reprezentacji Schmeichel
popisywał się wspaniałymi interwencjami, które pomogły Danii wygrać
EURO 1992. Strzelił nawet bramkę z rzutu karnego w towarzyskim meczu
przeciwko Belgii w czerwcu 2000 roku.
Schmeichel słynął także ze swoich dalekich wyrzutów piłki. Podczas
ataków drużyny przeciwnej Duńczyk starał się jak najszybciej przejąć
piłkę i bardzo dalekim wyrzutem, którego nauczył się również podczas
gry w piłkę ręczną, uruchamiał Giggsa, bądź Beckhama, którzy
przeprowadzali zabójcze kontry. Kolejnym atutem Schmeichela była dobra
gra głową, co starał się wykorzystywać w końcowych momentach meczu,
gdy United przegrywali. Przebiegał wtedy całe boisko, by znaleźć się w
polu karnym, gdy wykonywany był rzut rożny. Raz, w meczu przeciwko
Rotor Volgograd w 1995 roku, udało mu się nawet strzelić w ten sposób
bramkę, natomiast wszyscy kibice United z pewnością zapamiętają
wyjście Petera z bramki w doliczonym czasie finału Ligi Mistrzów w
1999 roku, gdy „Czerwone Diabły” przegrywały 2-1.
Duńczyk podnosił morale nie tylko obrońcom, lecz całej drużynie. Będąc
najlepszym, był również najgłośniejszym. Nigdy nie bał się wyrazić
swoich uczuć albo złości krzycząc na swoich kolegów, jeśli tylko
uważał, że popełnili oni błąd. Złościł się także na przeciwników,
którzy strzelali mu gole, co uważał za osobistą zniewagę. Nawet na
treningu, gdy dawał z siebie wszystko, bardzo dokuczało mu to, że gole
strzelają mu koledzy z drużyny. Pokrzykiwanie Petera na obrońców
pozwalało zachować im skupienie, a także bardzo dobre kierowanie
poczynaniami drużyny z najlepszej perspektywy na boisku. Nie było
szans, żeby ktokolwiek „przysnął” sobie na meczu mając za sobą
olbrzyma z Danii.
Schmeichel zdecydował się opuścić Manchester United po sezonie
1998-1999 z powodu przemęczenia, które dawało się 35-latkowi ostro we
znaki. Żaden gracz nie może nawet marzyć o lepszym od Petera
Schmeichela odejściu z Manchester United. Zdobycie Mistrzostwa Anglii,
Pucharu Anglii, a także bycie kapitanem w finałowym, wygranym meczu
Ligi Mistrzów. To on jako pierwszy uniósł w górę ten puchar. „Potrójna
Korona” jest wspaniałym podsumowaniem ośmiu lat Duńczyka na Old
Trafford. Peter przeniósł się do portugalskiego Sportingu Lizbona,
gdzie nie musiał już rozgrywać 60 meczów na sezon, i pomógł drużynie
zdobyć pierwsze po siedemnastu latach Mistrzostwo kraju. Ostatni mecz
w reprezentacji Danii rozegrał w kwietniu 2001 roku, przeciwko
Słowenii. Był to jego 129. występ w reprezentacji narodowej, co do
dziś stanowi rekord kraju.
Jak się okazało, Sporting był ostatnim klubem Schmeichela, ponieważ w
lipcu 2001 roku, ku zdziwieniu wszystkich fanów piłki nożnej na
świecie, zdecydował się na powrót do Premiership, zasilając szeregi
Aston Villa. Jeszcze bardziej zszokowani byli fani United, gdy Duńczyk
na początku sezonu 2002-2003 trafił do Manchester City. 'Great Peter’
potwierdzał, że wciąż jest znakomitym bramkarzem, ale gra na Maine
Road została zakłócona przez kontuzję i Schmeichel na dobre rozstał
się z piłką nożną w maju 2003 roku.
Ludzie zwykli mawiać, że Schmeichel dawał United 12 dodatkowych
punktów na sezon. Ile trofeów bez Petera w składzie zdobyłyby
„Czerwone Diabły”? Ile razy w kluczowych momentach meczu zapobiegał
utracie bramki, albo ile razy zatrzymał Bergkampa, Shearera, Owena,
Zidane’a, czy Ronaldo? Lista podobnych pytań jest bardzo długa. Gdybyś
kilka lat temu zadał sobie pytanie: „Kto był najważniejszym
zawodnikiem Manchester United we wspaniałych latach 90-tych?”, prawie
pewne było, że udzielona zostałaby odpowiedź: 'Eric Cantona’. Ale
teraz, po ponownym przemyśleniu sprawy, nadal odpowiedziałbyś 'Eric
Cantona’, czy może już 'Peter Schmeichel’? Przez dziewięć lat 'Great
Peter’ był fundamentalnym elementem, który pomógł Sir Alexowi
Fergusonowi zbudować drużynę, która zdobędzie tyle trofeów. Jedno jest
jednak pewne – wśród takich gwiazd jak Shilton, Zoff, Jennings, czy
Jaszyn, Peter Schmeichel będzie zawsze pamiętany jako jeden z
najlepszych piłkarzy, jakich widziała ludzkość…
Informacje
Narodowość: Dania
Data urodzenia: 18 listopada 1963 r.
Miejsce urodzenia: Gladsaxe
Poprzedni klub: Broendby IF
Kwota transferu: 500 tys. funtów
Lata w Man Utd: 1991 – 1999
Debiut: 17 sierpnia 1991 r. – Notts County (D) 2:0
Występy: 398
Bramki: 1
Następny klub: Sporting CP
Kwota transferu: wolny transfer
Sukcesy
| Sezon | Rozgrywki |
|---|---|
| 1998/1999 | Liga Mistrzów |
| 1998/1999 | Puchar Anglii |
| 1998/1999 | Mistrzostwo Anglii |
| 1997 | Tarcza Dobroczynności |
| 1996/1997 | Mistrzostwo Anglii |
| 1996 | Tarcza Dobroczynności |
| 1995/1996 | Puchar Anglii |
| 1995/1996 | Mistrzostwo Anglii |
| 1994 | Tarcza Dobroczynności |
| 1993/1994 | Puchar Anglii |
| 1993/1994 | Mistrzostwo Anglii |
| 1993 | Tarcza Dobroczynności |
| 1992/1993 | Mistrzostwo Anglii |
| 1991/1992 | Puchar Ligi |
| 1991 | Superpuchar Europy |
Kariera
| Sezon | Występy | Bramki |
|---|---|---|
| 1998/1999 | 56 (0) | 0 |
| 1997/1998 | 44 (0) | 0 |
| 1996/1997 | 49 (0) | 0 |
| 1995/1996 | 45 (0) | 1 |
| 1994/1995 | 43 (0) | 0 |
| 1993/1994 | 60 (0) | 0 |
| 1992/1993 | 48 (0) | 0 |
| 1991/1992 | 53 (0) | 0 |
| Łącznie | 398 (0) | 1 |